Zoek het zelf uit
Stel je eens voor dat je nooit een wekker hoeft te zetten en er altijd iemand is die je wakker komt maken. Je stapt uit je bed, je tanden worden gepoetst, je kleding ligt klaar en wordt ook nog eens bij je aangetrokken. Zodra je beneden komt staat je ontbijtje op je te wachten. Je tas is al ingepakt en de taxi staat klaar om je naar je werk te brengen. Zodra je op je werk komt worden je jas en je tas voor je opgehangen en kan je aan de slag. Ook uit je werk hoef jij je nergens druk over te maken, je afspraken zijn al gemaakt en je wordt opgehaald voor het avondeten, wat je natuurlijk ook niet zelf hoeft te koken.
Jonge kinderen hebben vaak een nog heerlijk, onbezorgd leventje. Ze hoeven bijna nergens rekening mee te houden. Hun brood wordt gesmeerd, hun tas wordt gepakt, afspraken worden voor ze gemaakt en de tijd wordt voor hen bijgehouden. Wanneer kinderen ouder worden, komen er langzaam steeds meer verantwoordelijkheden op hun pad. Jarenlang hebben ouders alle zorgen bij ze weggenomen maar er komt een moment dat ze het zelf moeten gaan doen. Voor het ene kind komt dit moment al heel snel, terwijl de andere ouder zo lang mogelijk voor zijn kind probeert vol te houden. Maar wat is goed of fout?
Ik ben van mening dat kinderen veel meer kunnen dan wij soms denken. In mijn klas regelen de kinderen waar het kan alles zelf. Ze hebben de ruimte en de vrijheid om zelf hun dag in te delen. Ze mogen bepalen wat ze doen, waar ze het doen en op welke manier. Hoe dat eruit ziet? Voor een buitenstaander misschien een tikkeltje chaotisch. Alle kinderen zijn bezig met hun eigen leerdoelen, kiezen zelf een plek waar ze willen werken en trekken hun eigen plan. Als je door de chaos heen kijkt zie je dat alle kinderen actief en geconcentreerd bezig zijn. Mijn rol hierin is niet het leiden, maar het begeleiden van de kinderen. Ik ben er altijd om ze te helpen, ik geef instructie waar nodig of gewenst en hebt de kinderen om hun eigen pad te blijven volgen. Ik daag de kinderen uit, helpt ze om door te zetten als het lastig is en ben een luisterend oor wanneer het even niet zo soepel loopt.
Hoe mijn kinderen hier zijn gekomen? Zeker niet doordat ik al hun zorgen heb weggenomen en alles voor ze heb geregeld. Integendeel zelfs, ik laat ze soms echt wel even in het diepe springen. Ik vang ze niet op en ik til ze er ook niet uit. Wel blijf ik altijd in de buurt, zorg ik dat ze niet verdrinken en terwijl ik ze zelf leer zwemmen blijf ik moed in praten.
Kinderen leren met vallen en opstaan. Wij helpen kinderen door naast ze te staan, ze te helpen bij hun plannen, door met ze te oefenen en door ze voor te bereiden op wat er gaat komen. Wij stralen het vertrouwen uit dat we in onze kinderen hebben. We helpen ze om op te staan als het niet lukt, maar tillen ze niet overeind. We leren kinderen hoe ze dingen aan kunnen pakken en wat ze daarvoor nodig hebben. Met al onze hulp proberen onze kinderen het zelf, en als dat lukt dan ervaren zij het succes. Soms lukt dat in een keer en soms moeten ze het een paar keer proberen voordat ze succes ervaren. Maar juist deze succesmomenten, door zelf te doen en zelf te ervaren, helpen het zelfvertrouwen groeien!